24/6/2021 0 Comments BROKKENPILOOTAls je kinderen geboren worden, zijn ze helemaal gaaf. Geen sneetjes, geen blauwe plekken. Soms, als de geboorte ruig was, kun je dat wel zien aan de baby. Dan hebben ze een langwerpig hoofd of ergens een grote rode plek, maar dat trekt bij de meeste baby’s wel weer weg. En dat perfecte babylijfje, zo zacht als een perzik en glad als een onbeschreven vel papier, daar komt dan ineens een krasje op. De eerste keer vallen of stoten is een groot drama. Het kindje huilt alsof zijn of haar laatste uur geslagen heeft, papa zit al met zijn vinger op de 112-sneltoets. Het blijkt mee te vallen. Kindje houdt op met huilen, kusje erop, klaar.
Door de jaren heen bouw je als ouder wel wat weerstand op. De schrammetjes worden vervangen door bulten, deuken, schaafwonden en blauwe plekken. Vooral als ze net een beetje kunnen lopen, zitten ze vaak precies met hun hoofdje ter hoogte van tafelranden en -hoeken. Ze stoten een paar keer per dag hun hoofd. De visite schrikt daar altijd erg van. Het kind zelf vaak minder. Bots voor de gein eens tegen een peuter op, dan merk je dat hun hoofdje een stuk harder is dan die van jou. Er zijn genoeg boekjes waarin wordt geadviseerd hoe je je huis ‘child-proof’ kunt maken. Alle stopcontacten beveiligd, hoeken met piepschuim afgeplakt en traphekjes monteren. Je kunt daarin ook te ver gaan. Ik vond altijd dat mijn kinderen maar ‘world-proof’ moesten worden. Als je bij iemand anders langsgaat, zijn de stopcontacten ook niet afgeplakt. Ik leerde mijn kinderen al heel snel traplopen. Dan kun je ze daarna ook meteen leren hoe ze boven iets voor je kunnen gaan halen. Hoe groter je wordt, hoe harder het aankomt. Zo had onze dochter na een val met een step een mooie schaafwond op haar neus en wangen, die wekenlang zichtbaar bleef. En onze zoon had vorig jaar zo ongeveer om de drie weken een hockey-blessure. De zakjes diepvrieserwtjes - bij wijze van icepack – waren niet aan te slepen. Ik merk dat mijn zorgen dit jaar zijn verschoven van hockey- en voetbalblessures naar het grotere werk. Zoals of ze alleen in het donker naar huis kunnen fietsen, of ze van drank en drugs afblijven, of ze straks gaan roken. Je moet ze hun eigen fouten laten maken, zeggen ze dan. Maar wat zou ik de wereld graag afplakken voor mijn kinderen. Gewoon de scherpe randjes bedekken met piepschuim, hier en daar een traphekje zetten en de stopcontacten afplakken. En als ze dan wel ongenadig hun neus stoten, een kusje erop.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2021
Categories |